Ransuil is zeldzame bezoeker in onze tuin

Rita zag vanuit haar werkkamer een roofvogel op de mussen duiken. Hij verstopte zich daarna in de krentenboom, zonder mus. Toen ik mijn oude camera erbij had gehaald, vloog hij gelukkig naar de schutting. Tussen de regendruppels door kon ik deze foto maken. Vorige week dook er tijdens het avondmaal in de tuin ineens een sperwer bovenop een duif die nipt wist te ontsnappen. Vervolgens probeerde de sperwer een mus te pakken in de kersenboom. Sperwers zien we hier wel een paar keer per jaar, maar een uil heb ik slechts een keer eerder gezien.

Panasonic Lumix GX9 is mijn nieuwe camera

Ik aarzel al drie jaar over de aankoop van deze camera. Maar mijn FZ200 deed het al die tijd nog goed, dus een nieuwe voelt bij een bewuste burger als ik dan meteen als verspilling. De laatste maanden liet mijn camera steekjes vallen. Ik moest hem af en toe herstarten (vond ie zelf). En als ik in maximale telestand de lens naar beneden richtte ging ie gewoon uit. Maar wat me ook weerhield is dat alle reviews melding maakten van color tearing van de zoeker. En laat dat nou het enige zijn waar ik niets van gemerkt heb. Voor de rest zijn er wel wat hindernissen. De GX9 kan alles maar is dan ook gruwelijk complex. Ik heb er wat mee zitten spelen voor ik begon met fotograferen. En daar had ik al meteen conflicterende settings mee opgeroepen. Inmiddels gaat het beter maar er valt nog heel veel te leren. Voor de liefhebbers, de lens is de 12-60mm, helaas niet de Leica versie. Wordt vervolgd.

Voorplaat van The Book Of Frank Herbert is een uitzondering

Toen ik deze pocket had uitgelezen en nog eens naar de cover keek, realiseerde ik me dat ik iets bijzonders in mijn handen had. Niet vanwege de tekenaar, die ik niet ken, maar omdat de afbeelding echt iets met de inhoud te maken heeft. De zespotige honden verwijzen naar het verhaal The Gone Dogs. Bij de meeste SF pockets uit de vorige eeuw mag je blij zijn met een willekeurig SF kunstwerkje (doe maar iets met raketten, had de uitgever gezegd), maar deze tekenaar heeft dus echt een verhaal gelezen. Apart. Mocht je het willen hebben, het is vast wel te koop op Marktplaats.

Invasie van het “Harig Mosdiertje” op Ameland.

Eind juni waren we op Ameland. De stranden lagen vol met een onbekende alg, soms in hoge banken. Navraag leert dat het om de Electra Pilosa moet gaan, ook wel Harig Mosdiertje genoemd, al kenden oudere eilanders het volgens de boswachter als Gehoornde Drietand. Het is geen plant maar een diertje dat kolonies vormt. Met de takjes of tentakels zeeft ie voedsel uit het water. Het komt voor in de noordelijke Atlantische Oceaan, vooral rond Brittannie en langs rotskusten van Denemarken en het zuiden van Noorwegen. Niemand kan zich herinneren ooit zulke hoeveelheden te hebben gezien. Klimaatverandering wellicht? Of hebben de Britten weer eens een shitload vergif in zee gedumpt? Per ongeluk natuurlijk.

Meer foto’s van deze vakantie op Ameland vind je hier

Ameland, misschien niet voordelig maar altijd verrassend

Voor de ontelbaarste keer waren we op Ameland deze juni. Het eiland heeft voor altijd ons hart verwarmd, zelfs nu de steenpuisten van het neo-liberalisme ook deze diamant van haar glans dreigen te ontdoen. Accomodaties reizen als paddenstoelwolken uit de grond en gezellige oude huisjes raken stelselmatig vervangen door monsterlijke proletenvilla’s. Gelukkig is een deel nog onaangetast, waarvan deze foto’s kunnen getuigen.

“De bezem erdoor”, zegt onze correspondent ArieL.

La voiture aime Hergé

Geen lastige vraag voor de liefhebber. Aan welk boek wordt hier gerefereerd?

Extreme fotocorrectie

Van een goedkope smartphone mag je fototechnisch geen wonderen verwachten. Een selfie zoals deze op de boot naar Ameland in september 2020 kun je beter niet recht tegen de zon in maken. Toch valt er best nog wat op te poetsen. Ik moest nodig eens met Corels Aftershot Pro 3 gaan werken en deze foto leek me een mooi startpunt. Het blijft wel een smartphone natuurlijk maar voor de beperkte dynamiek is het een heel aardig resultaat. Aan de kleuren valt nog wel wat op te poetsen, maar dat valt buiten het bereik van de eerste cursusdag.

Soms leek ik best op Bob Dylan

Selfies waren niet een ding in de late sixties. Maar als er dan een filmpje vol moest, wilde ik wel de moeite van een statief doen. De zelfontspanner nam de foto. In de jaren zestig had je in Amsterdam ook een zelfkicker, Johnny geheten. Eigenlijk net zoiets. Misschien is er een markt voor: word een zelfontspanner, koop mijn boek “Ontspan zelf met selfies”. Wel modern blijven natuurlijk.

In de voortuin bloeit alles tegelijk

Juni is kennelijk de bloeimaand van de meeste planten in de voortuin, zodat alles nu tegelijk bloeit. Sommige planten gaan best wel lang door, maar een groot deel van het jaar is de tuin alleen maar groen. Misschien er toch wat meer voor- en najaarsbloeiers tussen wurmen.

Wat schittert er aan (het) Firmament?

De volgende game van de Myst makers heet Firmament. Het belooft weer een unieke steampunk ervaring te worden. Alleen laat ie nog een poosje op zich wachten. Want eerst moet de VR-versie gelanceerd worden en het ontwikkelen van games voor VR blijkt niet mee te vallen. Bekijk de trailer op jijbuis: https://www.youtube.com/watch?v=9-DpB7tXs4g&t=15s