Het mooiste plekje van Flevoland verveelt nooit. Tenminste zolang Lelystad Airport niet draait. Maar laten we daar niet aan denken. 6 mooie plaatjes van (de haven van) Oud-Emmeloord.
Dordrecht, stad op een kruispunt van rivieren
Ik ben geboren in Dordrecht. In de jaren zestig was de stad hard op weg een paradijs van betonnen sovjetbunkers te worden, maar gelukkig zegevierde het verzet tegen de voorgenomen totale destructie van de middeleeuwse stad. Nu zijn er nog veel mooie plekjes over in Dordt, zoals de bewoners het zelf noemen. Ik zal er de komende berichten wat van laten zien.
I was born in Dordrecht. In the sixties the march of progress, with its sovjet style concrete bunkers, almost resulted in a total destruction of all medieval buildings. Somehow the people of Dordt, as they call it, managed to halt this process, and nowadays there are many beautiful spots to be found in the old city. I will show some of them in the next posts.
Watergeest wenst zich nog een jaar in eigen lijf
Konikpaarden lopen te hoop in het Horsterwold
Al vaker groepen paarden gezien in het Horsterwold, maar zoveel als afgelopen zondag nog nooit, toch al gauw zo’n tachtig tot honderd dieren. Vrijwel alle paarden liepen lekker te grazen, behalve sommige jonge hengsten die een beetje aan het dollen waren. Maar de meesten waren heel relaxed. We konden gewoon tussen hen door lopen op aanraakafstand zonder dat ze ons een blik waardig keurden (met uitzondering van de jonge dieren, die waren wel nieuwsgierig). Vermoedelijk betrof het hier een ontbijt of een brunch na een wilde groepsorgie waarin de veulentjes voor volgend jaar aangemaakt worden.
De grootte van de groep riep visioenen op van de wantoestanden in de Oostvaardersplassen. Maar gelukkig hier geen schuimbekkende gekkies die gillend met balen hooi de dieren komen redden. Laat het Horsterwold in vredesnaam vrij blijven van populisme.
Ode aan de Deltagoot
Eind zeventiger jaren bouwde het Waterloopkundig Laboratorium van de toenmalige TH Delft in het Waterloopbos bij Voorst in de NO polder een 230 meter lange goot voor golfslagproeven op dijkbewapening. Zo hé, dat is nog eens een zin om een deur in te trappen. Na jarenlange afwezigheid mag dat ook wel, dunkt me. “Dunkt?” zult u vragen. Jazeker, ik schaam me niet om te dunken. Veel mensen lullen tegenwoordig zomaar iets na, maar mij dunkt het liever, dat geeft ruimte voor nuance.
Ter zake. In 1995 werd het terrein van het Waterloopkundig Laboratorium verkocht aan een investeerder die er een gigacamping van wilde maken. Gelukkig wisten omwonenden en natuurorganisaties die plannen te torpederen, waarna Natuurmonumenten het gebied in 2002 overnam. Het was inmiddels een uniek natuurgebied geworden, terwijl de waterwerken ook nog eens op de monumentenlijst stonden. Lange tijd gebeurde er weinig meer dan het opengooien van de oude waterlopen. Maar Natuurmonumenten wilde het Waterloopbos natuurlijk ontsluiten voor bezoekers en na diverse geldinjecties heeft men leuke resultaten bereikt. Het hoogtepunt is ongetwijfeld de van zichzelf saaie, want strak betonnen deltagoot, die omgetoverd is in een unniek stuk landschapskunst. Landschapkunst is typisch een Flevoland dingetje en dit project mag wel de kroon genoemd worden. Geniet van de sfeerimpressie en ga er eens kijken. Me dunkt dat je niet teleurgesteld kunt zijn. Vooral ook omdat er een genietwaardige horeca bij staat.
