Mijn eerste brommer was een afgeragde Berini M21, die met gemak meer dan 50 deed. Hij ging vrijwel meteen kapot, wat maar goed was ook, want ik was nog geen 16. Voor het eerst een motorblok uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet; er was een spie van het primaire tandwiel gebroken. Daarna reed hij voortreffelijk, maar de dag dat ik 16 werd, kocht ik een vrij jonge Puch VS50 van het geld dat ik met mijn vakantiebaantje had verdiend. Toen die begon te roesten heb ik hem uit elkaar gehaald, ontroest en overgespoten. Het werd renaultgeel met zwarte accenten (de tank en de kastjes). Nog heel lang plezier van gehad. Gelukkig heb ik van allebei foto’s.
De haven van Emmeloord
Het mooiste plekje van Flevoland verveelt nooit. Tenminste zolang Lelystad Airport niet draait. Maar laten we daar niet aan denken. 6 mooie plaatjes van (de haven van) Oud-Emmeloord.
Dordrecht, stad op een kruispunt van rivieren
Ik ben geboren in Dordrecht. In de jaren zestig was de stad hard op weg een paradijs van betonnen sovjetbunkers te worden, maar gelukkig zegevierde het verzet tegen de voorgenomen totale destructie van de middeleeuwse stad. Nu zijn er nog veel mooie plekjes over in Dordt, zoals de bewoners het zelf noemen. Ik zal er de komende berichten wat van laten zien.
I was born in Dordrecht. In the sixties the march of progress, with its sovjet style concrete bunkers, almost resulted in a total destruction of all medieval buildings. Somehow the people of Dordt, as they call it, managed to halt this process, and nowadays there are many beautiful spots to be found in the old city. I will show some of them in the next posts.
Watergeest wenst zich nog een jaar in eigen lijf
Konikpaarden lopen te hoop in het Horsterwold
Al vaker groepen paarden gezien in het Horsterwold, maar zoveel als afgelopen zondag nog nooit, toch al gauw zo’n tachtig tot honderd dieren. Vrijwel alle paarden liepen lekker te grazen, behalve sommige jonge hengsten die een beetje aan het dollen waren. Maar de meesten waren heel relaxed. We konden gewoon tussen hen door lopen op aanraakafstand zonder dat ze ons een blik waardig keurden (met uitzondering van de jonge dieren, die waren wel nieuwsgierig). Vermoedelijk betrof het hier een ontbijt of een brunch na een wilde groepsorgie waarin de veulentjes voor volgend jaar aangemaakt worden.
De grootte van de groep riep visioenen op van de wantoestanden in de Oostvaardersplassen. Maar gelukkig hier geen schuimbekkende gekkies die gillend met balen hooi de dieren komen redden. Laat het Horsterwold in vredesnaam vrij blijven van populisme.
