Een mirakel, het tweede al in dit klimaat. Eerst kwam het Zeeuws Knoopje dit voorjaar na vele jaren afwezigheid terug in de tuin. En nu een Colchicum of Herfststijlloos, die ik drie jaar geleden geplant heb. In het voorjaar zou zij ook nog vruchten moeten hebben. Dan heb ik bijna een grand slam binnen.
Althans, zo heb ik deze kunstuitingsvorm genoemd. Stond effe van me eige te kijken, vat je wel. Want het is namelijk een ongelukje uit de digitale doka.
Inmiddels wat meer te weten gekomen over de kunst die ik in 2008 aantrof in het Waterloopbos. De expositie is georganiseerd door Rerun Producties onder de titel Kielzog. Ik hoop dat zij me wat meer kunnen vertellen over de achtergrond. Klik op de foto om de hele diavoorstelling te zien.
Kijk eens achter je boeken in de boekenkast, soms ligt of staat er nog een rijtje. Zo vond ik deze Dick Bos uit pakweg 1960 weer terug. Vergeeld en ietsje gekreukt maar nog helemaal intact. Volgens mij heb ik deze ooit bij elkaar gezeurd op de markt in Dordrecht.
Een oude foto toont de start van het merk MG. Op een onderstel van de toenmalige Morris werd de eerste MG in serie gebouwd. Ook voor Morris en heel Engeland was dit het begin van de echte serieproductie waarbij er geen verschillen meer waren tussen de afzonderlijke auto’s.
Klik op het plaatje om de brochure te zien waaruit deze foto afkomstig is
Leuke voorplaat op deze folder uit 1969. Mannen moeten weer zo nodig in de machinekamer kijken in plaats van zich met haar te verhouden. Klik op het plaatje om de hele folder te zien.
Ooit kocht ik een flesje “Levers Alone” bij de Kent & East Sussex railway. Jarenlang stond het te kwijnen op de kast (allang leeg natuurlijk) tot er toch eens een stofdoek overheen moest. Pas toen zag ik iets bijzonders op het etiket. De sein- en wisselwachter kijkt naar een muis die op de hefboom zit naast degene die hij bedient. Dit komt uit een verhaal, dat kan niet anders. Maar welk verhaal? Als je het weet, vertel het me alsjeblieft.
Mijn allereerste digitale camera was deze Minolta. Ik kocht hem in 2004. Een andere kandidaat was de Canon Powershot A70. De Minolta kon ik op dat moment flink goedkoper krijgen, dus die werd het. Prima camera die in plaats kwam van een Olympus compact. De hoofdcamera bleef de onovertroffen Minolta Dynax 7000i. Pas in 2008 stapte ik helemaal over naar digitaal, waarbij ook de S414 naar zolder verdween.
Onlangs heb ik er batterijen in gestopt. Dat leverde de eerste seconden niets op, dus dacht ik dat hij kapot was. Maar enkele seconden later kwam de camera tot leven. En hij werkte weer als vanouds. Klasse. Geen wonder dat Sony Minolta graag wilde hebben.
In het Sales Brochures Museum staan niet alleen autofolders. Camerafolders vormen de tweede groep met nu exact 30 folders. De helft daarvan bestaat uit Pentacon folders, van Praktica weet je wel. Wie is er niet begonnen met een Praktica. Meestal tonen folders van objectieven zowel de Meyer Görlitz lenzen als de Jena (oostblok-Zeiss) lenzen. Deze folder toont alleen de Meyer lenzen en dat zou iets te maken kunnen hebben met rechtzaken die Zeiss had aangespannen tegen Pentacon vanwege het gebruik van “hun” ontwerpen. Het is tenslotte een Duitse folder. In de rest van de wereld lachte men hierom. De Jena lenzen worden alom nog steeds gewaardeerd. In de Engelstalige wereld noemt men ze liefdevol Zebras, vanwege het zilver-zwarte streeppatroon op de instelringen. In de folder is er nog eentje te zien, misschien niet eens per ongeluk. De lens linksonder is volgens mij de 1.4/55mm.
Het is trouwens de 470ste folder in het museum.
Wat moet ik ervan zeggen? Op een plek nam ik een selfie. Dat had ergens voor nodig maar waarvoor ben ik precies vergeten. Komt ie dus automtisch hier terecht.
