Juni is kennelijk de bloeimaand van de meeste planten in de voortuin, zodat alles nu tegelijk bloeit. Sommige planten gaan best wel lang door, maar een groot deel van het jaar is de tuin alleen maar groen. Misschien er toch wat meer voor- en najaarsbloeiers tussen wurmen.
De volgende game van de Myst makers heet Firmament. Het belooft weer een unieke steampunk ervaring te worden. Alleen laat ie nog een poosje op zich wachten. Want eerst moet de VR-versie gelanceerd worden en het ontwikkelen van games voor VR blijkt niet mee te vallen. Bekijk de trailer op jijbuis: https://www.youtube.com/watch?v=9-DpB7tXs4g&t=15s
Het blijft leuk iconische zaken te vermengen. Deze behoeft geen uitleg, denk ik.
Bij mijn sporadische zwerftochten door het spotifisch woud kwam ik een ongelooflijk nummer tegen: In The PInes. Een onbekende Johnny Cash? Maar het bleek een nummer van Rob Coffinshaker. Een Zweed, die met zijn band The Coffinshakers vooral populair is in Finland. Behalve Rob telt de band de volgende leden: Joe Undertaker, Fang en Andy Bones. Waarom zijn hun platen niet bij Bol te koop?
Dit jaar doen alle planten het beter dan ooit. Kwestie van eindelijk kunnen ontluiken na een koud voorjaar. Neem nou deze saponaria. Neemt nu drie maal zoveel plek in als vorig jaar.
Tussen 1950 en 1966 assembleerde J. J. Molenaar in Nederland Morris en MG auto’s op basis van zogenaamde CDK (complete knock down) kits. Geleidelijk lukte het Molenaar om de lokale content op te voeren naar 50%. Maar toen Engeland toetrad tot de EU loonde het niet meer en was het feest voorbij. Deze foto stamt uit een Morris Oxford Mk II brochure uit 1955. Klik op het plaatje om de hele brochure te zien.
Achter in mijn tuin, nauwelijks zichtbaar vanaf het terras want verstopt achter een boom, staat een rhododendron met een onwaarschijnlijk mooie rode kleur. De heester leidt al jaren een kwijnend bestaan, omdat hij in zijn jeugd gemaltraiteerd is. Oorspronkelijk had ik hem geplant op het graf van poes Kimmie, maar daar sloeg hij niet aan. Meer dood dan levend heb ik hem achter de boom gezet in de hoop dat hij zich daar meer in het bos zou voelen. Daar fleurde hij inderdaad enorm op, maar ook sloeg het noodlot toe. Tot twee keer toe viel er een tak uit de boom bovenop de stakker, die van de weeromstuit zelf ook wat takken verloor. Nu is het een beetje een scharminkel maar hij bloeit mooier dan ooit tevoren. Compensatiegedrag wellicht.
Nee, dit zijn geen HDR foto’s. Ik heb alleen de belichting een beetje aangepast.
Amerongen is toch best wel een deftige plaats. Want zo’n prachtige Rover 100 zie je echt niet overal. Ik probeerde een gesprekje aan te knopen met de bestuurder, maar die was al die aandacht voor zijn auto kennelijk al tijden zat. Kan het hem niet kwalijk nemen. De auto zag er schitterend uit, ook van binnen. Een prettig begin van een verder ook zeer geslaagde wandeling.
Ik houd eigenlijk helemaal niet van dit soort biertjes, verrijkt met kruiden. Vooral IPA vind ik een nachtmerrie. Maar ik liet me verleiden door het etiket. Stond nog een raket op ook. En het blijkt gewoon een lekker biertje, vooral ’s zomers. Het etiket blijft echter de sterkste troef.
Hij werd in werkelijkheid 86. Wat triest was want iedereen wist dat hij 90 wilde worden. Het viel niet mee een ongedwongen foto van mijn vader te maken. Hij trok altijd wel een gek gezicht of draaide net zijn hoofd weg. Maar deze is wel leuk. Ik vermoed dat hij in 1972 gemaakt is. Mogelijk op zijn verjaardag, want ik vond in deze partij negatieven niet zo’n foto met mijn moeder, dus het was niet familieportrettendag. Hij was op dat moment 56, maar eerlijk gezegd vind ik dat hij er hier oud uitziet. Misschien een speling van het licht. Die andere? Dat ben ik, met lang haar nog.
