De laatste jaren heb ik steeds meer last van blaren op mijn voeten. Niet altijd natuurlijk, maar wel als ik een paar kilometertjes wandel. Hoeveel talkpoeder ik ook in mijn sokken gooi, het helpt geen zier. Waar de teentjes langs elkaar wrijven, onstaan blaren. Ik zag daarom wel erg op tegen de vele wandelingen die wij deze vakantie zouden gaan maken. Maar tijdens een bedmijmermoment schoot mij ineens een gebeurtenis van lang geleden voor het hoofd. Ik zat als nieuwbakken dienstplichtige mijn legerkistjes te passen, toen de dienstdoende korporaal zei dat je zelfs bij een perfecte pasvorm blaren zou krijgen als je geen ervaren wandelaar was. Hij had echter een tip om de blaren zo veel mogelijk te voorkomen: elke dag de voeten inwrijven met kamferspiritus. En inderdaad, tijdens de leuke wandeltochten met kameraden heb ik slechts één keer één blaar gehad. Ik toog met deze herinnering direct naar de Kruidvaderen. “Neen meneer, daar is tegenwoordig geen vraag meer naar”. De Etos had het gelukkig nog wel, zelfs in twee smaken, nl. met of zonder glycerine. Het resultaat? Heel de vakantie niet ene blaar, terwijl het toch heel pittige wandelingen waren, waarbij teentjes heel veel langs elkaar konden schuiven. Kamferspiritus? Ik zeg: Doen! Maar neem wel die met toegevoegde glycerine.
Geen blaren dankzij vergeten tip van korporaal
Advertenties
